वयाजिदले अल्लाहलाई फरियाद गर्दा उ युवक थियो । उत्साही र क्रान्तिकारी थियो । उसले अल्लाहसँग अनुरोध गर्यो, "मलाई यस्तो शक्ति दिनुहोस् कि म संसार परिवर्तन गर्न सकूँ ।"
वयाजिदको यौवन ढल्कियो । मस्जिदमा गयो । पुकारा गर्यो, "हे अल्लाह । आधि जीवन सक्कियो । थाह भो कि म गलत रहेछु । संसार त ठुलो पो रहेछ । परिवर्तन गरी नसक्नु रहेछ । मलाई यत्ति गर्दिनुस् कि म मेरो परिवारलाई परिवर्तन गरुँ । "
वयाजिद बुढो भयो । लखर लखर मस्जिदमा गयो । भन्यो । "हे अल्लाह ! दूनियामा कसैको ठेक्का लिएर परिवर्तन हुने कुरा होइन रहेछ । न परिवार न समाज । तिनलाई परिवर्तन गर्ने खोज्ने म को ? हे अल्लाह, म आफैं परिवर्तन चाहन्छु । म फेरिन चाहन्छु । मलाई आत्म-शक्ति दिनुस् !"
मस्दिजको गोलाकार छत कतैबाट आकाशवाणी आयो, "मैले दिन सक्ने कुरा बल्ल माग्यौ । तर हे वयाजिद ! तिमीसँग मैले दिएको कुरा लिनसक्ने सामर्थ्य नै छैन । अब ढिला भैसक्यो । जाउ जेततेन यत्तिकै गुजारा गर ।"
